Hollanda'da iki ayağı ve bir kolu olmayan Sabri'ye yapılan haksızlıklar ülke gündemine oturdu
Editör: Hollanda Postası
04 Mayıs 2021 - 12:49
Hollanda'da iki ayağı ve bir kolu olmayan Sabri'ye yapılan haksızlıklar ülke gündemine oturdu
Sabri Sertkaya, 16 yıldır Hollanda’da yaşıyor. 42 yaşında, 7 çocuklu Elazığlı ailenin 5’inci çocuğu. Anadan doğma bedensel özürlü, iki bacağı ve bir kolu yok. Hayatında her şeyi sol eli ile yapmaya çalışıyor. O neredeyse yerlerde sürünüyor.
9 yıldır, Lahey kentinde asansörü olmayan 4 katlı binanın 4’üncü katında yaşıyor. Hayat onun için hiç te kolay değil. Evine gidebilmesi için hemen hemen her gün 55 basamaklı merdiveni inip çıkması gerekiyor. Merdivenleri inip çıkması nerdeyse yarım saatini alıyor.
Hayatını kolaylaştırmak için 9 yıldır, yer evi ve elektrikli tekerlekli sandalye için mücadele veriyor. Başarılı olamadı, çünkü çaldığı her kapı “senin durumun yeterince acil değil” denilerek kapılar yüzüne kapatıldı. O şimdi soruyor “neden bana yardım etmiyorlar?”
“Yabancı kökenli olduğum için mi acaba bana yardım etmiyorlar” sorusunu bir çok kez kendine sorduğunu söyleyen Sabri Sertkaya, Hollanda’da yaşadıklarını şu şekilde anlattı:
“16 yıl önce Hollanda’ya geldim. Biz 7 kardeşiz, bir abim burada, bir kardeşim Avusturya’da ve diğer kardeşlerimle ailem Elazığ’dalar. Ben anadan doğma böyle bedensel engelliyim. İsyan etmiyorum. Yüce Allah’ım beni böyle yarattı ve biz bu dünya da imtihandayız. Buna da çok şükürler. 9 yıldır şu anda ikamet ettiğim evdeyim. Burası kiralık bir daire. Bu bina asansörsüz ve ben de bu asansörsüz binanın ün üst katı olan 4’üncü katında oturuyorum. Her gün bu daireme gelmek için 4 katın 55 basamağından oluşan merdivenini inip çıkmam gerekiyor. Kolay olmuyor benim için, çok acılar çekiyorum şimdi. Bir kolum var çok ağrıyor ve belden aşağı olan bölümün de acılar içinde. Eskiden gençtim ve 55 kilom vardı. Ama şimdi yaşlanıyorum 42 yaşında oldum ve kilom 74. Bu da beni çok zorluyor. 9 yıldır ev büroları ile yerel yönetimin kapısını aşındırdım. Ev bürolarından bana uyarlı bir yer evi, ve yerel yönetimden de elektrikli tekerlekli sandalye istedim. Ama maalesef tüm başvurularımda bana olumsuz cevap verdiler ve kapıları yüzüme kapattılar. Gerekçe olarak ta benim durumumun acil olmadığını söylüyorlar. Bu nasıl bir düşünce bu nasıl bir insanlık. Benim bu durumun acil değil ise başka kimin durumu acil acaba? Acaba yabancı kökenli olduğum için mi bana böyle davranıyorlar anlamış değilim. Ne yapacağımı şaşırdım. Çektiğim acılar her geçen gün daha da artıyor” ifadelerini kullanarak tüm yaşananlara rağmen hayata küsmediğini söyledi.
Sabri Sertkaya, 16 yıldır Hollanda’da yaşıyor. 42 yaşında, 7 çocuklu Elazığlı ailenin 5’inci çocuğu. Anadan doğma bedensel özürlü, iki bacağı ve bir kolu yok. Hayatında her şeyi sol eli ile yapmaya çalışıyor. O neredeyse yerlerde sürünüyor.
9 yıldır, Lahey kentinde asansörü olmayan 4 katlı binanın 4’üncü katında yaşıyor. Hayat onun için hiç te kolay değil. Evine gidebilmesi için hemen hemen her gün 55 basamaklı merdiveni inip çıkması gerekiyor. Merdivenleri inip çıkması nerdeyse yarım saatini alıyor.
Hayatını kolaylaştırmak için 9 yıldır, yer evi ve elektrikli tekerlekli sandalye için mücadele veriyor. Başarılı olamadı, çünkü çaldığı her kapı “senin durumun yeterince acil değil” denilerek kapılar yüzüne kapatıldı. O şimdi soruyor “neden bana yardım etmiyorlar?”
“Yabancı kökenli olduğum için mi acaba bana yardım etmiyorlar” sorusunu bir çok kez kendine sorduğunu söyleyen Sabri Sertkaya, Hollanda’da yaşadıklarını şu şekilde anlattı:
“16 yıl önce Hollanda’ya geldim. Biz 7 kardeşiz, bir abim burada, bir kardeşim Avusturya’da ve diğer kardeşlerimle ailem Elazığ’dalar. Ben anadan doğma böyle bedensel engelliyim. İsyan etmiyorum. Yüce Allah’ım beni böyle yarattı ve biz bu dünya da imtihandayız. Buna da çok şükürler. 9 yıldır şu anda ikamet ettiğim evdeyim. Burası kiralık bir daire. Bu bina asansörsüz ve ben de bu asansörsüz binanın ün üst katı olan 4’üncü katında oturuyorum. Her gün bu daireme gelmek için 4 katın 55 basamağından oluşan merdivenini inip çıkmam gerekiyor. Kolay olmuyor benim için, çok acılar çekiyorum şimdi. Bir kolum var çok ağrıyor ve belden aşağı olan bölümün de acılar içinde. Eskiden gençtim ve 55 kilom vardı. Ama şimdi yaşlanıyorum 42 yaşında oldum ve kilom 74. Bu da beni çok zorluyor. 9 yıldır ev büroları ile yerel yönetimin kapısını aşındırdım. Ev bürolarından bana uyarlı bir yer evi, ve yerel yönetimden de elektrikli tekerlekli sandalye istedim. Ama maalesef tüm başvurularımda bana olumsuz cevap verdiler ve kapıları yüzüme kapattılar. Gerekçe olarak ta benim durumumun acil olmadığını söylüyorlar. Bu nasıl bir düşünce bu nasıl bir insanlık. Benim bu durumun acil değil ise başka kimin durumu acil acaba? Acaba yabancı kökenli olduğum için mi bana böyle davranıyorlar anlamış değilim. Ne yapacağımı şaşırdım. Çektiğim acılar her geçen gün daha da artıyor” ifadelerini kullanarak tüm yaşananlara rağmen hayata küsmediğini söyledi.
FACEBOOK YORUMLAR